Boy George en David Bowie waren indertijd al fans van de Nieuw-Zeelandse singer-songwriter Blair Jollands die al een tijdje in Londen is gestationeerd. Zijn filmische composities roepen herinneringen en vergelijkingen op met het werk van artiesten als Beck, Nick Cave, Scott Walker en David Bowie himself. Jollands heeft in het verleden ook al samengewerkt met o.a, Grace Jones, Madonna en Rihanna. Hij brengt platen uit onder de schuilnaam ‘El Hula’, een pseudoniem of alter ego dat hem toelaat om via dit muzikale zijproject zijn klassieke filmische songschrijverschap te combineren met een moderne popsound.

Zo komt begin maart zijn nieuwste EP “Hide No More” op de platenmarkt met daarop vier nummers. Deze opvolger van zijn onder eigen naam uitgebrachte album “Holograms” uit 2021 werd in de studio opgenomen met de hulp van instrumentalisten Jonny Hillier op basgitaar, Filippo Galli op drums, Pete Fussey op elektrische gitaren, Gabriele Pribetti op baritonsaxofoon en Reniece Thomas en Frankie David voor de backing vocals bij de songs. De fluwelen zangpartijen, het gitaarspel en het blazerswerk op trompet nam Blair Jollands daarbij voor eigen rekening. Producer van het minialbum was Gordon Raphael die vroeger ook al werk van ‘The Strokes’ en Boy George heeft geproducet en twintig jaar geleden ook de productie waarnam van de voormalige ‘El Hula’-plaat “Violent Love” uit 2003.

De single en eerste track op deze plaat is het door saxofoonklanken ingeleide nummer “My Home Town” dat u op de bijgaande video kunt beluisteren. Zeemzoeterigheid in zijn songteksten is een taboe voor ‘El Hula’ die steeds op zoek is naar betekenisvolle woorden voor zijn nummers, onderwerpen die de luisteraar moeten aanspreken en waarin ze zichzelf moeten kunnen terugvinden.

Boy George omschreef ‘El Hula’ ooit als ‘de bastaardzoon van Desi Arnaz en Jim Morrison met een shot van tequila’. Of die vergelijking echt opgaat laten we aan uw oordeel over tijdens het beluisteren van de drie andere songs op de EP “Hide No More”: het melodieuze “Don’t Hide No More”, het punkerig rockende “Hey Satan” en het afsluitende “Naked Eyes”. Wellicht is dit amper twaalf minuten durende minialbum van ‘El Hula’ maar een kleine tussenstap naar een heuse volwaardige opvolger voor de cd “Holograms” van Blair Jollands en dat is iets waar wij als liefhebbers van de betere pop- en rockmuziek toch altijd blijven naar uitkijken.

(valsam)